Panoramische dakluiken, comfortabele ringverwarming, hydraulische tafelpoten, kastjes met pushlocks, flush ramen, vloeistofverwarming en airconditioning dragen anno 2004 belangrijk bij tot een aangename en comfortabele vakantie. Het zijn een paar items die in 2004 door fabrikanten aan kamperend Nederland zijn beloofd.
Toch vraag ik mij af of bovenstaande zaken werkelijk bijdragen tot een fijne vakantie. Want terugkijkend heb ik slechts zelden een vakantieherinnering aan een accommodatie of aan een accessoire. Of het moet al die ene keer zijn dat onze tent ernstig lekte of dat ik door een klapstoeltje zakte en met de benen in de lucht moest wachten op hulp.
Mijn herinneringen beperken zich vooral tot sfeer, omgeving, gezelschap en activiteiten.
En dat heeft weinig met luxe te maken. Sterker nog, kamperen heeft in mijn optiek allereerst met eenvoud te maken.
De eerste keer dat ik zelfstandig ging kamperen deed ik dat met een rugzak op mijn rug en een liefje aan mijn hand. Een trekvakantie was ons doel en thuis hadden we een mooie en avontuurlijke route uitgestippeld. Maar de rugzak telde wat kilo’s teveel en dus verbleven we 2 weken op dezelfde plek. We hadden een bed, waxinelichtjes, 1 gaspitje en 1 pannetje en we hadden een geweldige vakantie! Het was, vonden wij, vooral de eenvoud waarvan we genoten.
Het jaar daarna gingen we met onze eerste auto naar Luxemburg en achterin lagen 2 klapstoeltjes en een tafeltje. Op die 2 luxe zaken na, gingen we toch vooral héél eenvoudig kamperen.
Het jaar daarna schaften we een gaslampje aan, maar dat was vanwege de veiligheid en dat telde dus eigenlijk niet mee. Inmiddels zijn we ruim 20 jaar verder en nog steeds hou ik me krampachtig vast aan de gedachte dat kamperen met eenvoud te maken heeft.
Het begon met de klapstoeltjes en het tafeltje. Een gaslamp, een 3-pits gastoestel, een keukenkastje en warme slaapzakken volgden in de jaren daarna. Inmiddels hebben we een comfortabele vouwwagen met goede bedden en degelijke matrassen, de stoelen zijn lichtgewicht en het licht elektrisch.
En nog steeds vind ik dat kamperen iets met eenvoud te maken moet hebben, maar ik moet toegeven dat het begrip met de jaren een steeds ruimere betekenis heeft gekregen. Dus kort samengevat: voor mij geen airconditioning en paravision ramen. Geen pushlocks en panoramische luiken.
Nou ja, dit jaar nog niet….
Mariëtte Bos