Het is de dag voordat we vertrekken naar een ver en zonnig oord. Op tafel ligt een lijstje met zaken die perse nog afgehandeld moet worden: sleutel afgeven bij de buurvrouw, hondenriem in de auto leggen, de geiser uitdoen en de bloemengieter klaarzetten. Snel moeten er nog een paar boodschappen gehaald en gauw moet nog de laatste was weggestreken, de verzekeringspapieren moeten nog in de tas en niet te vergeten de groene kaart. De bloemen moeten bewaterd en het vakantieadres moet nog naar diverse thuisblijvers gemaild geworden. De vissen worden tijdelijk gehuisvest bij de buurvrouw en snel moet ik nog even de kom verschonen.
Zo’n dagindeling als ik hierboven schets komt u vast bekend voor. Vrijwel iedere vakantiegangers doorstaat een hoop stress en drukte voordat de vakantie een feit is.
Voordat ik verder ga moet u weten dat onze kinderen al bijna een jaar de trotste bezitters zijn van 7 guppen. Toen ze in ons gezin werden opgenomen waren ze nog piep klein en daarmee bijna onzichtbaar. Hetgeen veel stress opleverde tijdens het schoonmaken van de kom. Want je zult ze toch over het hoofd zien….
Nu een heel jaar later hebben de vissen, inmiddels 2 cm groot, alle gevaren getrotseerd en de kom staat op het aanrecht om te worden verschoond. De maatkan, het netje en het voer, alles ligt klaar. De plantjes vis ik uit het water, het vieze water spoel ik weg, de steentjes en de kom maak ik schoon. Dan kunnen de schoongemaakte steentjes terug in de schone kom, ik tap er schoon water in, doe de plantjes erbij. En nu de visjes.
Maar waar zijn de vissen…. Waar heb ik de vissen gelaten?
Ik kijk in de vissenkom: LEEG! Ik kijk in de maatkan: LEEG! Ik kijk in het netje: natuurlijk, LEEG! Maar waar zijn de vissen dan gebleven???
Als u een beetje in het verhaaltje zit hoef ik het niet uit te leggen en voelt u het al aankomen, voor andere lezers zal ik het opschrijven. Alle bakjes zijn ‘natuurlijk’ leeg. Zodat er maar één conclusie overblijft: de vissen zijn doorgespoeld. Het gevoel dat me op dat moment bekruipt laat zich moeilijk op papier zetten. En hoewel ik niet snel vloek komen er toch heel vlot een paar zeer lelijke woorden bij me boven. Maar ook dat helpt niet, de vissen zijn doorgespoeld en blijven dat.
Waarmee ik maar wil aangeven dat stress soms uit geheel onverwachte hoek kan komen…..
Mariëtte Bos