“Het is al laat als ik mijn collega oppik om naar een afspraak te gaan. We kletsen over koetjes en kalfjes tot hij een speelgoedpistooltje op de achterbank van de auto ziet liggen. Het is een vergeten vakantiesouvenir door zoonlief aangeschaft. De grap is er lang af en het ding slingert tussen de lege flessen. Collega bekijkt het en neemt mij onder schot. Als hij even later bij het stoplicht naast ons een bekende ziet, draait hij het raampje open, en half buiten de auto hangend, krijgt ook hij de volle lading: beng, beng, beng!
Omdat het al laat is ik geef ik, eenmaal op de snelweg flink gas. Ik rij een km of 15 te hard als ik op het viaduct een auto in de berm zie staan. Shit, geknipt denk ik, en minder vaart. Een minuutje of vijf later rijdt er een politieauto voor mij. Even later komt er van een invoegstrook nog een politieauto bij die achter mij blijft rijden en als ik daarna een vrachtauto inhaal zie ik ineens een derde politieauto. Ik ben voor, achter en links ingesloten door politieauto’s. Collega en ik babbelen en lachen en we zijn verbaasd over zoveel politie op straat. Bij de eerstvolgende afslag naar een parkeerplaats krijg ik de instructie VOLGEN.
Als we de parkeerplaats opdraaien ziet het er blauw van de zwaailichten. Als we stil staan wordt ons door een megafoon toegeschreeuwd, dat we moeten uitstappen en omgekeerd tegen de auto moeten gaan staan met de handen omhoog… Het lachen vergaat ons als we zeker 20 pistolen van ME’ers in kogelvrije vesten op ons gericht zien en dan weet ik heel zeker dat dit niet kan zijn vanwege een snelheidsovertreding...
Als we gefouilleerd (ja echt) en apart van elkaar in een politiebusje zitten komt de aap uit de mouw. Het is het pistooltje waarmee mijn bijrijder een vriend onderschot nam bij het stoplicht. Ik leg lachend uit dat het om een vakantiesouvenir gaat maar zo gemakkelijk komen wij er niet af. We zijn officieel aangehouden en op het politiebureau worden we voorgeleid aan de officier van justitie.
Na 4 uur staan we weer buiten. Geschrokken kijken we elkaar aan. We zijn vrijgelaten maar we hebben inmiddels wel een strafblad wegens verboden wapenbezit…”
Bovenstaande lijkt een grap maar het is waar gebeurd. Ik hoorde het verhaal van een uit het oog verloren buurmeisje en haar arrestatie haalde de regiokrant. Het is dus niet mijn verhaal. Maar het had mijn verhaal kunnen zijn aangezien onze jongste afgelopen zomer van zijn vakantiegeld dolgraag een neppistool op de camping in Kroatië had gekocht. Ik hou niet van het gezwaai met pistolen en dus ging de koop niet door. Maar tientallen andere jongetjes liepen wel te pronken met hun aanschaf. Na het horen van dit verhaal zijn we voorlopig verlost van zijn kooplust. Want het maakte indruk op mij maar meer nog op hem. Een strafblad en een flinke boete vanwege een vakantiesouvenir… ’t Is nogal wat, maar het ergste vindt zoonlief de inbeslagname van het pistooltje en de kogeltjes door justitie…Daar gaat je vakantiegeld…
Mariëtte Bos