Al jaren is onze jongste diep onder de indruk van de Zuid Afrikaanse trommels die op Franse markten te koop worden aangeboden. Aangezien zijn zakgeld een halve euro per week bedraagt is een trommel van 25 euro een immense investering waarover goed moet worden nagedacht. En dat doet hij gedurende 4 hele jaren. Vier zomervakanties struinen we over schilderachtige markten waar djembes te koop worden aangeboden en 4 zomervakanties moeten we hem na enige tijd losrukken van al dat moois. Onze suggestie om gewoon de knoop eens door te hakken en tot aankoop over te gaan wordt met diep gezucht van zijn kant beantwoord. Het gaat om heel veel geld en wat nu als het bezit van zo’n prachtig instrument tegenvalt?
Als we, tijdens een verblijf op een Franse camping, op een ochtend nieuwe achterburen ontdekken is de verrassing groot als blijkt dat de buurjongen in het bezit is van een prachtige djembe! Yes! De contacten tussen zoon en buurjongen zijn snel gelegd en om beurten trommelend brengen de jongens, dan eens voor de ene tent, dan eens voor de andere tent, de dagen door. Ze trekken veel bekijks en onze medekampeerders stellen zich ruimhartig op. Niemand moppert en klaagt over het aanhoudende geroffel.
Als we een week later een markt bezoeken hebben mijn man en ik het besluit al genomen dat het er eindelijk maar eens van moet komen. Alle trommels die mogelijkerwijs binnen het budget vallen worden door jongste op geluid en uiterlijke schoonheid gekeurd. Na lang, erg lang, wikken en wegen is de keus dan eindelijk gemaakt en kan het onderhandelen beginnen. We doen een moedig bod ver beneden de vraagprijs en voordat we het weten is zoonlief de trotse eigenaar van een authentieke djembe!
Hij is waanzinnig blij met zijn aankoop en maakt er op de camping behoorlijk de blits mee.
Weer thuis leren zoon en ik de geheimen van het instrument van een prachtige Ghaneese meneer en krijgt de djembe een ere plaats in onze woonkamer.
Deze week hadden we gedurende een aantal dagen twee nichtjes van 5 en 3 jaar over de vloer. Nichtje van 3 zit zoet te kleuren aan de salontafel als onze jongste uit school komt. “Wat zit jij mooi te kleuren” begroet hij zijn kleine nichtje enthousiast, waarop zij tevreden verzucht: “ja, en ik zit ook zo lekker op dit krukje”…
Zelfs wanneer ik voor de zoveelste keer heb uitgelegd dat het voor een 3 jarige moeilijk is te beoordelen of iets een krukje dan wel authentieke Zuid Afrikaans folklore betreft blijft zoonlief steigeren van verontwaardiging… Zijn mooie djembe gebruiken als ordinaire kruk!
Mariëtte Bos